چهار دهه توهم فروپاشی جمهوری اسلامی ایران

برپایی اولین حکومت جمهوری و دینی پس از چندصدسال دیکتاتوری و حکومت های موروثی اتفاق بزرگی بود که انقلاب اسلامی مردم ایران را در رده بزرگترین انقلاب های جهان قرار داد. اما همواره عدم تحلیل درست دشمنان ایران از مردم و جمهوری اسلامی باعث شده است تا آنها از ابتدا فاصله خود تا رسیدن به نقطه پایان جمهوری اسلامی را تنها چند ماه معرفی کنند؛ اتفاقی که هر چند وقت با مشخص شدن اشتباه این پیش بینی تمدید شد و چندین دهه است که همین روال ادامه دارد.
شاید آخرین تحلیل رسمی از پایان جمهوری اسلامی را بتوان در سخنان جان بولتون دید که چند سال پیش وقتی تازه چند هفته از قدرت گرفتن دونالد ترامپ می گذشت سرمست از پیروزی تندروترین افراد در ایالات متحده در جمع گروهک منافقین حاضر شد و اعلام کرد جمهوری اسلامی جشن چهل سالگی را نخواهد دید. گرچه اکنون این ادعاهای واهی با صراحت توسط دشمنان درجه یک اعلام نمی شود اما آنها کماکان از هر دستاویزی برای تعبیر کردن این رویای خود استفاده کرده اند. حوادث اخیر در کشور از جمله اتفاقاتی بود که یکبار دیگر فضای رسانه های ضدایرانی را به سمت این توهم و جنگ روانی برد که ساقط کردن حاکمیت به راحتی امکان پذیر است.

ترفند همیشگی دشمن
رهبرمعظم انقلاب در یکی از سخنرانی های خود به همین تبلیغات که سابقه ای طولانی دارد اشاره کرده و با بیان خاطره ای از امام خمینی(ره) فرمودند: «از اوایل انقلاب اسلامی غربی ها در تبلیغاتشان این جور وانمود می کردند که نظام جمهوری اسلامی که بر اثر انقلاب به وجود آمده رو به زوال است، از همان روزهای اول رو به زوال است. گاهی می گفتند دو ماه دیگر، گاهی می گفتند یک سال دیگر، گاهی می گفتند پنج سال دیگر، زمان معین می کردند. یک عده ای هم در داخل متاسفانه حالا یا از روی غفلت، بعضی ها هم از روی بدخواهی همین را ترویج می کردند. زمان امام یک روزنامه ای که اسم نمی آورم برداشت یک مقاله مفصلی نوشت به نظرم تیتر هم زدند از آن تیترهای درشت صفحه اولی که مضمونش این بود که خلاصه نظام در حال فروپاشی است! امام(ره) آن وقت جواب دادند گفتند خودتان در حال فروپاشی هستید، نظام محکم و مستحکم ایستاده. بعد از رحلت امام(ره)، در سال 69 یک اعلامیه ای دادند بعضی از موجهین، آدم های موجهی بین آنها بودند، چهره های معروف نظام و موجه، سابقه کاری هم در نظام داشتند، اعلامیه دادند که نظام در لبه پرتگاه است. کی؟ سال 69. یعنی همین روزها است که خلاصه تمام بشود.»
حضرت آیت الله خامنه ای اما در ادامه به یکی از هجمه های سازماندهی شده اشاره کردند که برخی مسئولین مرعوب کشور در ابتدای دهه هشتاد آن را تدارک دیدند: «در سال 82 یک عده از نمایندگان مجلس نامه نوشتند به بنده، یک نامه واقعا غیرمنصفانه ای بود، خیلی غیرمنصفانه بود. یک چیزهایی را گفتند، یک سوال هایی از ما کردند که جوابش را خودشان باید می دادند چون هم مجلس دست خودشان بود، هم دولت دست خودشان بود، باید آنها جواب می دادند، از من سوال کرده بودند. آن وقت آن نامه مضمونش این بود که خلاصه باید تسلیم بشوید و الا کارتان تمام است. مال سال 82 است. تسلیم نشدیم، ایستادیم و ان شاءالله باز هم خواهیم ایستاد.»

جام زهری از سوی مرعوبان
ماجرا از زمانی شروع شد که حزب مشارکت به عنوان حزبی دولت ساخته پس از پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات سال 76 توانست سه سال بعد کرسی های زیادی را در مجلس شورای اسلامی به دست آورد. غلبه غربگرایان در قوه مقننه و مجریه باعث شد کشور حاشیه های زیادی را تجربه کند. یکی از همین موارد نامه 127 نماینده مجلس ششم بود که در ظاهر قرار بود به صورت محرمانه به رهبر معظم انقلاب نوشته شود اما خبر آن ابتدا توسط بی بی سی و صدای امریکا منتشر شد. این مساله اعتراض مجید انصاری عضو سرشناس اصلاحات را هم برانگیخت. وی دراین باره گفته بود: نمایندگان [مجلس ششم] به این سوال پاسخ دهند که نامه اخیر آنها چرا قبل از اینکه به دست رهبر معظم انقلاب برسد، سر از اینترنت و سایت های ضدانقلاب درآورد؟!

محتوای نامه غربگرایان به رهبری
آنها در این نامه غیرمنصفانه خود به رهبر معظم انقلاب با حمله به جمهوری اسلامی ایران و متهم کردن حاکمیت به اختناق، سرکوب، انحصارطلبی و منزوی کردن کشور خط و نشان کشیدند که حیات نظام در گرو عقب نشینی از ارزش های انقلابی است.
در قسمتی از این نامه با ترسیم وضعیتی سیاه از کشور و اشاره به حضور امریکا در کشورهای همسایه ایران از آن به محاصره کشورمان تعبیر کرده و حاکمیت را محکوم به فروپاشی تصویر کرده بودند: «با این حال و روز کشور، فرصت چندانی باقی نمانده است. غالب ملت ناراضی و نا امید، اکثریت نخبگان ساکت یا مهاجر، سرمایه های مادی گریزان و نیروهای خارجی از هر طرف کشور را احاطه کرده اند. با این وضع برای آینده کشور دو حالت بیش متصور نیست؛ یا دیکتاتوری و استبداد، که در خوش بینانه ترین حالت فرجامی جز وابستگی و در نهایت فروپاشی یا استحاله ندارد و یا بازگشت به اصول قانون اساسی و تمکین صادقانه به قواعد دموکراتیک.»
جالب آنکه آنها که سال ها مسئولیت قانون گذاری در کشور را برعهده داشته و دولت مورد حمایتشان حدود شش سال از مسئولیتش می گذشت خطاب به رهبرمعظم انقلاب خواستار عذرخواهی مسئولان شدند: «آنچه ما می فهمیم این است که مسئولان حاکمیت باید صادقانه از مردم در قبال همه قصورها و سوء تدبیرها پوزش بخواهند.» در نتیجه گیری این مساله هم آنها پیشنهادی غیرمنطقی مطرح کردند و گفتند: «اگر جام زهری باید نوشید قبل از آنکه کیان نظام و مهم تر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود».

20 سال پس از ادعای اصلاح طلبان
اکنون و دو دهه پس از تحلیل غیرمنطقی این نمایندگان می توان به خوبی میزان نادرستی و ادعاهای غلط آنها را ارزیابی کرد. آنها که خبر از فروپاشی قریب الوقوع جمهوری اسلامی ایران می دادند اکنون خود یا در خارج از ایران در حال خدمت به دشمنان ایران برای دستیابی به آرزو هستند و یا با کارنامه پر از اشتباه حکمرانی همقطاران خود در دهه نود از سوی مردم ایران طرد شدند.
مبالغه در قدرت دشمن که هر بار غربگرایان با نگرانی از آن یاد می کردند، باعث شد حضرت آیت الله خامنه ای در هفتم خرداد 1382 در دیدار نمایندگان مجلس ششم نسبت به آن هشدار دهند که «در امکانات و اقتدار دشمن مبالغه می شود»؛ ایشان همچنین فرمودند: «بعضی ها خودشان را کوچک می شمارند؛ بعضی ها نیروی خودشان را ندیده می گیرند؛ بعضی ها آن استعداد و حرکت و انرژی عظیمی را که در درون این ملت و دستگاه مدیریت این کشور- از مجموعه قوا - وجود دارد، دست کم می گیرند. این هم جزئی از تبلیغات دشمن است. همه هدف تبلیغات دشمن این است: «بدبخت شدید! بیچاره شدید! از بین رفتید؛ تمام شد!» این تبلیغات مربوط به امروز هم نیست؛ سال هاست همین مطالب را تکرار و ترویج می کنند و هدف هم چیزی جز این نیست که شما را وادار کنند تا از موضع خود عقب نشینی کنید.»

ویروس خطرناک غرب زدگی
ایشان در قسمتی از این دیدار که به نظر می رسید پاسخی به فضاسازی ها در خصوص رسیدن به بن بست و محاصره شدن توسط دشمن است هم فرمودند: «یکی از مطالبی که در قرآن روی آن به عنوان یک موضوع منفی تکیه شده، «مرجفون» است؛ یعنی همان کسانی که سعی می کنند دل ها را مضطرب، پریشان و ملتهب کنند و دلهره ایجاد نمایند. آن روز این آیه شریفه را برای دوستان دیگری که اینجا بودند، خواندم: «الذین قال لهم الناس ان الناس قد جمعوا لکم فاخشوهم». در مدینه پیغمبر جنجال درست می کردند که: «جمع شده اند و می خواهند پدرتان را دربیاورند! از بین رفتید، نابود شدید؛ تمام شد». آیه قرآن نازل شد که وقتی یاوه گویان و هرزه گویان و ضعیفان چنین فضایی را ایجاد می کنند و این میکروب و ویروس خطرناک ترس را در فضا می پراکنند، مومنان کسانی هستند که «فزادهم ایمانا»؛ ایمانشان بیشتر می شود. «و قالوا حسبناالله و نعم الوکیل». این «حسبناالله و نعم الوکیل» متعلق به اینجاست. یعنی در مواجهه با تلاطمی که دشمن می خواهد به وسیله امواج تبلیغاتی و روانی خود ایجاد کند، آرامش دارند. همان «سکینه» است: «هو الذی انزل السکینه فی قلوب المومنین»؛ خدای متعال آرامش به دل های مومنین داد: «لیزدادوا ایمانا مع ایمانهم»؛ برای اینکه ایمانشان هم تقویت شود. واقع قضیه هم همین است.» این تجربه و عبور از این فضاسازی ها در دهه های گذشته نشان می دهد که پاشیدن گرد و غبار ناامیدی به فضای عمومی کشور سابقه ای دیرینه داشته و البته مردم ایران در برابر این روند تخاصمی دشمن مرعوب نشده و با اقتدارتر از همیشه این مسیر را طی کرده اند.