ماهیت اعتراضات!

تنی چند از جامعه شناسان در نشستی تحت عنوان «ماهیت اعتراضات» مطالبی فرمودند، که قابل تامل است. پاسخ به این مطالب از باب ورود به یک گفت وگوی علمی و صمیمانه خالی از فایده نیست.(1)
رئیس انجمن جامعه شناسی ایران در این نشست گفته است:
- تمام گروه های سنی با اعتراضات شکل گرفته همدلی دارند.
- جایی از ایران نیست درگیر اعتراضات نشده باشد.
این گزاره هیچ ما به ازای تحقیقات و سنجش میدانی ندارد. گزارش های رسیده از سراسر ایران حکایت از آ ن دارد که حداکثر 10 درصد شهرهای ایران درگیر ماجرای فتنه اخیر هستند. اما گزارش BBC و رسانه های آمریکایی اصرار دارند بگویند؛ این به اصطلاح جنبش سراسری است و هیچ سندی هم برای این ادعای خود ذکر نمی کنند.
جامعه شناس دیگری در این نشست گفته است:
- اعتراض جزء حقوق اولیه است. حکومت وکالت دارد، جامعه هر وقت صلاح دانست می تواند وکیل را عزل کند.
- پژوهشگر و جامعه شناس به چه زبانی باید به حکمرانان تفهیم کند که افول اجتماعی در ایران دارد اتفاق می افتد.
این گزاره هم درست نیست. چون آنچه در طی دو ماه گذشته در برخی شهرها دیده شد «اعتراض» نیست.«اغتشاش» است . این رویکرد را مردم همه شهرهای ایران در راهپیمایی های میلیونی به ویژه راهپیمایی 13 آبان محکوم کردند. یک جامعه شناس اگر این فریادها را نشنود و بخواهد فقط به صدای آمریکا گوش کند خود را در حد یک گزارشگر BBC و سعودی اینترنشنال فرو می کاهد.
همچنین جامعه شناس دیگری در این نشست گفته است:
- جامعه ایران یک جامعه جنبشی است. ما درگیر یک جنبش گسترده مردمی هستیم.
- سیستم حکمرانی از عهده پاسخگویی به مطالبات برنمی آید.
- دیالوگی راه بیندازیم که همه صداها در آن باشد.
این گزاره هم درست نیست چراکه؛
اولا : گسترده نیست.
ثانیا : سرسلسله جنبان این جنبش آمریکایی ها هستند.
اگر باور ندارید موضع صریح بایدن، رئیس جمهور آمریکا و ماکرون، رئیس جمهور فرانسه که عکس یادگاری با این جنبشی ها گرفته اند را ملاحظه کنید.
ثالثا : به مطالبات جنبش و صداهایی که از آن به گوش می رسد هم یک جامعه شناس باید توجه کند.
- اولین صدا ، صدای مخالفت با اسلام، قرآن و حکم حجاب است. همین ها قرآن سوزی و مسجدسوزی راه انداخته اند ، آن هم در یک کشور اسلامی که 2/98 درصد آن به اسلام رای داده اند.
- دومین صدا ، صدای تجزیه طلبی است . در میتینگ برلین که با همکاری دولت آلمان برگزار شد 19 پرچم متفاوت را تجزیه طلبان به دست گرفتند .
هر منطقه ای که باید تجزیه شود 4یا5 پرچم داشتند! سیستم حکمرانی به این مطالبه چگونه باید پاسخ دهد؟
آن هم در حالی که برخی از این تجزیه طلبان در اقلیم کردستان جنب پایگاه های نظامی آمریکا تحت فرماندهی سنتکام هستند؟ آیا تجزیه طلبی یک جنبش مردمی است؟!
آیا تجزیه طلبی یک مطالبه مشروع مردمی است یا یک مطالبه تجاوزکارانه آمریکایی صهیونیستی است؟!
یک جامعه شناس چگونه می تواند این مطالبه را مشروع بداند و به حاکمیت بگوید صدای آن را باید به رسمیت بشناسی؟!
این حضرت جامعه شناس می گوید: باید یک دیالوگی راه بیندازیم که همه صداها در آن باشد خوب زحمت ایشان را آمریکا کم کرده است این دیالوگ را در ارتش رسانه ای خود راه انداخته همه این صداها به غیر از صدای ملت ایران در آن شنیده می شود !
چرا آمریکایی ها در دیالوگی که راه انداخته اند صدای ملت ایران را در 13 آبان و اجتماعات میلیونی در پاسخ به این اغتشاشات نمی خواهند بشنوند؟!
چرا باید سطح سواد، تحلیل و فهم چند نفر که خود را جامعه شناس می دانند از سطح سواد رسانه ای فردی مثل کارلوس کی روش پایین تر باشد؟ وقتی خبرنگار انگلیسی از او می پرسد؛ سرمربیگری تیم کشوری که حقوق زنان در آن رعایت نمی شود چه منفعتی برای شما دارد؟ او بلافاصله می گوید؛ در کشور خودت چه خبر است؟ در این پاسخ دنیایی از افشاگری علیه سیاه پردازی های آمریکا و انگلیس علیه ملت ایران وجود دارد. چرا یک پرتغالی این را می فهمد اما چند جامعه شناس حاضر نیستند آن را بفهمند؟!
حضرات جامعه شناس در کندوکاو «ماهیت اعتراضات» حتی اشاره ای به توطئه آمریکا و شرارت تروریست ها در این آشوب ها که نامش را «اعتراض» گذاشتند، نکردند. هر کس مشروح مفصل این خبر را در سایت جماران بخواند از خود سوال می کند، این جماعت چقدر پول گرفتند در پاسخ به پرسش ماهیت به اصطلاح اعتراضات، حقایق این آشوب را پنهان و از عاملان، آمران و... آمریکایی حرفی نزنند!

1- سایت جماران 28/8/1401 کد خبر 1574558